7 Haziran 2015’ten önce bambaşka ortam vardı.
Bir yıl geçti, bugün gelinen noktaya bakın!..
Terör saldırılarıyla gündemde bir yıl…
Bir çok yerleşim merkezinde şehir savaşları…
Barikatlar…Hendekler..Tüneller…
Yerlebir mahalleler…
Depolanan patlayıcılar…
Ülke; kalbi Ankara’yla
İstanbul’uyla, birçok yeriyle
PKK ve IŞİD’in hedefinde!
Canlı bombalı hain pusular…
Kahpece saldırılar...
Yüzlerce asker ve polis şehit…
Analar, babalar, eşler, çocuklar tabut başlarında…
Oluk oluk kan akıyor, yaşamlar yitiyor…
Bu satırlar yazılırken…
"Midyat’ta emniyete intihar saldırısı…"
İstanbul şehirlerine cenaze töreni..
Cenazede de Ana Muhalefetin liderine "mermili" tehdit...
"Kilis’e düşen uçaksavar mermileri.."
Terör her yerde!
Saray ve iktidarn da;
Dillerden düşmeyen aynı tümce:
"Terörü Biz Çözeriz,
Huzur ve Güvenin Teminatı Biziz!"
***
Klişe demeçler…
"Şehitlerimizin kanı yerde kalmayacak!"
"Terörün kökü er ya da geç kazınacak!"
"Bedel ödüyoruz!"
Ve "Mücadele kıyamete kadar sürecek!"
Son tahlilde de yayın yasağı…
Ne Anayasa.. Ne Hukuk.. Ne Düzen kaldı!
Hep "Umutsuzluk…"
Hep "Çaresizlik…"
Hep "Yeis…"
Silahlı teröristlerle masaya oturanlar…
Kentlere bomba yığıldığını bilenler…
"Kaos Stratejisi" güdenler…
Ömürboyu dokunulmazlık arzu edenler…
Kan ve gözyaşı ile güne başlatıyorlar bizleri!..
***
"Kolay ölebilirsin,
İnsanca Yaşamak Zor Bu Ülkede!" der bilge.
Son 14 yılda daha da zor yaşamak!..
Ama alışmayalım!..
Teröre de, ülkeyi yönetemeyenlere de..
Yeni Türkiye Masalı’na da inanmayalım!..
#LanetOlsunTeröreTerördenBeslenenlere
https://twitter.com/Atikopruluoglu