BUGÜN 5 ARALIK! YANİ…
Yani Türk Kadınına Seçme ve Seçilme hakkının verildiği tarihin yıl dönümü.
Yani 84 yıl önce Türkiye’de; kadınların siyasal anlamda yurttaş olduğu tarih.
Yani 84 yıl önce Türk Kadınlarının batılı kadınlardan ve pek çok ülkeden, örneğin Fransa, Belçika, İtalya, Japonya, Çin, Hindistan, İsviçre’den çok daha önce “Seçme ve Seçilme” hakkını kazandığı tarih.
Yani kadınların hayatına eşitliğin, seçme ve seçilmenin kazındığı tarih.
Yani vatanı vatan yapan kuşağın kadına verdiği değeri “altın harflerle” yazdığı tarih!
Yani yedi düvele meydan okuyanların, hayatlarını cömertçe- yiğitçe ortaya koyanların kan ve can pahasına çizdikleri yol haritasında kadını, Cumhuriyet projelerinin temeline oturttuğu tarih.
Yani 1.5 milyarlık İslam coğrafyasında kadının yazgısını değiştirebilen tek laik ülke olan Türkiye Cumhuriyeti’nin, kadınlarına verdiği değeri dosta düşmana göğsünü gere gere ilan ettiği tarih.
84 yıl sonra bugün bu hakkımızı yüce Atatürk’ün amaçladığı, tanımladığı, istediği gibi bağımsız, özgür, özgüveni tam kullanıyor muyuz? Bu soruya yanıtım hayırdır! Beni Kars’ın karlı dağlarından, seni Trakya’nın sıcak yaylalarından, bir diğerini Urfa’nın tozlu yollarından alıp getiren ve bir baltaya sap eden bu yasayı, önünü kesen her şeye, herkese karşı bilinçli, kesintisiz sürdürmek, sahip çıkmak ve korumak konusunda başarılı mıyız? Bu soruya da yanıtım ne yazık ki hayırdır!
Şiddetin sokak, cadde, metrobüs, ev, işyeri tanımadığı, tekmelerin havada uçtuğu günde ortalama 5 kadının sevdikleri tarafından öldürüldüğü, 84 yıl sonra 96 kadın milletvekilinin bulunduğu TBMM’de sesimizin pek çıkmadığını söylemek zorundayız. Bu işler öyle göstermelik iki sözle, meclis kürsüsünde şov yapmakla olmaz. Yıllar önce verilen bu haklara, yıllar sonra bazen iç çekerek, bazen hayıflanarak, bazen geçmişe özlem duyarak sahip çıkılmaz- çıkılamaz…
İş güvencemiz var mı? Kadın-erkek eşitliği sağlandı mı? Eşit işe eşit ücret alıyor muyuz? TBMM’de eşitlik sağlandı mı? (Yüzde 17’lik orana bakılırsa!), Eğitimde, iş hayatında, mirasta, okulda, yurtta, evin içinde, toplu ulaşım araçlarında haklarımız güvence altında mı? Bu sorulara da yanıtım maalesef hayırdır…
Ne acıdır ki kadını 1930’lu yıllarda aydınlanma atılımlarının temeline oturtan bir ülkenin 2018 karnesi kırıklarla doludur. Kadınlarımızın aradan geçen 84 yılda getirildiği ve götürüldüğü yer ortadadır. Bir İngiliz atasözü; “Elinde çekiç olan, herkesi çivi olarak görürmüş” der. Bizde çekiç erkeğin elinde, çivi de kadınlar olduğuna göre, çekiçle çivinin uzun ve hazin yolculuğuna girmeden, “En az 5 çocuk doğur!” talimatının verilmediği 5 Aralık’lar dileğiyle noktayı koyalım…
Not 1: Değişen bir şey olmadığını, hatta daha da karamsar bir tablonun egemen olduğunu görünce, güncelliğini koruyan yazımı yine ve yeniden yayınlamak istedim…
Not 2: Büyük Atatürk! Bugün 5 Aralık. Kadın milletvekilleri sana ne der, hakkında ne düşünür, sana nasıl teşekkür eder bilmiyorum. Ancak bana kattığın her şey için, çok önemli kazanımlarım ve kazandırdıkların için, en zor anımda arkamda hep varlığını hissettiğim için sana minnettarım.
Uygar dünyanın kapılarını açtığın için, dünyayı ayağımıza getirdiğin, bizi dünyaya tanıttığın için, her şeyin içinin boşaltıldığı bu politik iklimde, sadece yaptıklarından değil, gölgenden bile güç aldığım için sana müteşekkirim…
Düşünce dünyamı aydınlattığın için, onlarca kitaba imza atan bir yazar olmamı sağladığın için, adını yüreğimde bir kimlik kartı gibi taşıdığım için sana minnettarım.
