LOZAN: SEVR HAİNLİĞİNİ TARİHE GÖMEN ANTLAŞMA!..
99 yıl önce bugün, 10 Ağustos 1920’de, Osmanlı Devleti’ni utanç dolu bir yok oluşa, Türk milletini ise köle bir topluluk haline sürükleyen, Anadolu’yu dilimler halinde bölen antlaşma, Paris’in Sevr Banliyösündeki bir seramik fabrikasında galip devletlerle, Padişah Vahdettin’in gönderdiği heyet arasında imzalandı!..
Aslında, çoğu kimsenin bilmediği bir ayrıntı vardır; Bu tarihten tam 3 ay önce, 10 Mayıs 1920’de yine aynı yerde İtilaf devletleri ile barış görüşmeleri yapılmıştı!.. O görüşmeleri yapan heyette eski sadrazamlardan Tevfik Paşa başkanlığında Dahiliye nazırı Reşit Bey, Maarif Nazırı Fahrettin Bey, ve Nafia Nazırı Cemil Paşa bulunuyordu…
Galip devletler, o denli rezil, o denli aşağılayıcı ve o denli yok edici bir antlaşma öneriyorlardı ki, Osmanlı Heyeti bu antlaşma tasarısını reddetti!
Hali hazırda Anadolu’nun bir çok yerini, İzmir dahil işgal etmiş olan İtilaf devletleri bu red kararı üzerine hazırladıkları ortak açıklamada Osmanlı devletini yerin dibine batırarak “savaşın çıkmasında büyük sorumluluğu bulunduğunu, kendisine dostluğunu kanıtlamış devletlere büyük hainlik yaptığını, Ermeni ve Rumlara görülmemiş bir zulüm uyguladığını ve Türklerin çoğunlukta olmadığı toprakların, Türk boyunduruğundan kurtarılacağını” ilan etti!..
Yunan kuvvetleri ise yıldırım hızıyla harekete geçerek Balıkesir, Bursa Uşak’ı işgal etti!..
Bu durum Padişah Vahdettin ve kuyrukçusu Damat Ferit ile İngilizlere tapınan Hürriyet İtilafçıları hem kızdırdı, hem korkuttu; ya şimdi payitaht(İstanbul) tamamen ellerinden çıkarsa ne yaparlardı?!..
-Memleketin geri kalanı umurlarında bile değildi!..
Bir memleket nasıl satılır?!.
Ültimatom niteliğindeki galip devletler açıklamasından sonra Vahdettin, 22 temmuz 1922’de bütün devlet ileri gelenlerini 22 Temmuz 1920’de düzenlediği “Saltanat Konseyi” nde topladı. Toplantıdan Barış Antlaşması’nın ivedilikle imzalanması kararı çıktı!.. Remi bildiride bakın ne deniliyordu:
-Osmanlı Saltanat Hükümeti bugün iki ihtimal karşısında bulunuyor: ya Antlaşmayı içerdiği ağır ve korkunç koşullar ile kabul etmek ya da reddetmek. Kabul edilirse İstanbul başkent kalmak üzere bilinen sınırlar içinde küçük bir devlet varlığını koruyabilecektir… Reddedilirse… Osmanlı saltanatına ve Osmanlı Hükümetine son verilecektir…
İşte bu kadar! Padişah ve çevresindeki uşaklar, kendi makamlarını ve payitahtı korumak için Anadolu’nun işgalini kabulleniyordu!.. Acilen Damat Ferit Paşa Soysuzunun yönetim ve gözetiminde yeni bir heyet acilen Sevr’e gönderildi. Çok önceden hazırlanmış Antlaşma Osmanlı Heyetinin önüne konuldu ve imzalandı. Burada yalnızca birkaç maddeyi anımsatayım:
-Rumeli’de İstanbul dışında kalan yerler Yunanistana veriliyordu…
-Doğu’da bir Ermenistan Devleti kurulacak, bunun sınırlarını ABD Başkanı Wilson saptayacaktı…
-Anadolu bölgeler halinde İngiltere, Fransa ve İtalya arasında paylaşılıyordu…
-İstanbul Osmanlı başkenti olarak kalacak ancak Sevr hükümlerine aykırı en ufak bir hareket halinde Türklerin elinden alınacaktı…
-Sevr Antlaşması’nın yürürlüğe girmesinden 1 yıl sonra Kürtler isterlerse ayrı bir devlet kurabilecekti…
-İzmir ve civarı resmi olarak Osmanlı egemenliğinde kalacak, ancak yürürlüğe konulması ve uygulanması Yunanistan’a bırakılacaktı… Ayrıca 5 yıl sonra mahalli parlamento bu bölgenin Yunanistan’a katılmasını isteyebilecekti…
-Türklere ana bölge olarak İç Anadolu olmak üzere, Karadeniz’e ufak bir çıkışı bulunan yaklaşık 200 bin kilometrekarelik bir toprak bırakılıyordu…
Bu son madde de aslında tam bir palavraydı; dört bir yanı düşman unsurlarla çevrilmiş, ordusu lağvedilmiş bir devletin yaşama imkanı neredeyse sıfırdı!.. Sevr’in nihai hedefi eşeğin bile anlayabileceği bir sona işaret ediyordu:
-Anadolu’daki Türk varlığına son vermek!..
Türklerin ateşle imtihanı!..
Bu Antlaşma Meclis fethedildiği için Osmanlı Ayanı’nda görüşüldü ve Damat Ferit ile Vahdettin’in ayak oyunları sayesinde kabul edildi!..
Kurtuluş Savaşını sürdüren Ankara Hükümeti, bu şeref yoksunu antlaşmayı reddetti, imzalayan ve kabul edenleri vatan haini olarak ilan etti..
Yobaz, dinci takımının, Türkiye’yi hiçbir zaman benimsememiş, batı kuyrukçusu liberal artıkların, döneklerin hep söyledikleri bir şarkı var biliyorsunuz:
-Türkiye Lozan’da büyük toprak kaybetti!..
Sevr Antlaşmasında bize uygun görülen topraklar yalnızca 200 bin kilometrekare civarındaydı ve orada bir devletin yaşaması adeta bir mucizeydi!..
-Osmanlı, daha 1916’da İngiltere ile Fransa arasındaki gizli Sykes-Picot Antlaşması ile paylaşılmıştı bile! Sevr işin yalnızca resmi kısmıydı!..
Lozan, bu büyük kaybedişin azamisinin geri alındığı, Anadolu’nun yeniden Türk yurdu yapıldığı, Türklere onurunu iade eden bir antlaşmaydı!..
Hatay, zaten ilerleyen yıllarda Büyük Devrimcinin dehası sayesinde Türk topraklarına katıldı.. Musul ve Kerkük ise Mustafa Kemal Atatürk’ün deyişiyle hep “içinde bir sızı”olarak kaldı!.. Eğer bugün bu “Son Vatanda” bir büyük millet olarak yaşıyorsak, bu o kahramanların vardan yok ettiği Lozan Antlaşması sayesindedir…
-Hiçbir ihanet, hiçbir yalan bu gerçeğin üzerini örtmeye yetmez, yetmeyecektir!..
Okuyucuya Alev Coşkun’un Kırmızı Kedi Yayınlarından yeni çıkan “Lozan- Diplomat İnönü” kitabını hararetle öneriyorum; bakın asıl ihaneti kimler yapmış, asıl kahramanlar kimlermiş görün, okuyun!..
İzninizle: Bu bayramı da biraz enerji toplamaya ayırmak istiyorum… 20 ağustos Salı günü buluşmak üzere bayramınızı kutluyorum, sevgilerimle…
https://twitter.com/umit_zileli
